تحلیل اجتماعی و فرهنگی
نمایش جامعه‌ای در بحران:
«طلسم» تصویری از جامعه‌ای آشفته و در بحران ارائه می‌دهد که در آن افراد با مشکلات اقتصادی، اجتماعی و روانی دست و پنجه نرم می‌کنند. جویس کارول اوتس با توجه به تحولات فرهنگی و اجتماعی زمانه خود، نشان می‌دهد که چگونه نابرابری‌ها و فشارهای اجتماعی باعث شکل‌گیری بحران‌های فردی می‌شود.

موقعیت زنان و چالش‌های آن‌ها:
در داستان، جایگاه زنان و مشکلاتی که با آن روبرو هستند، به شکل برجسته‌ای مطرح می‌شود. زنانی که گرفتار سنت‌ها، تبعیض و خشونت می‌شوند و تلاش می‌کنند در این فضای بسته راهی برای نجات و آزادی بیابند. این موضوع از دیدگاه فمینیستی نیز قابل تحلیل است و به نقد جامعه مردسالار و ساختارهای ظلم‌آمیز می‌پردازد.

طلسم به عنوان نماد فشارهای اجتماعی:
طلسم نمادی از فشارها و محدودیت‌های اجتماعی است که شخصیت‌ها را در بند خود گرفته‌اند. این فشارها شامل انتظارها، قوانین نانوشته و تعصب‌های فرهنگی است که فرد را مجبور به تحمل شرایط سخت می‌کند. داستان تلاش دارد نشان دهد که چگونه جامعه می‌تواند انسان‌ها را به سمت سرکوب و ناامیدی سوق دهد.

رابطه میان گذشته و حال:
در «طلسم» تأکید زیادی بر تاثیر گذشته بر حال شخصیت‌ها وجود دارد. خاطرات، تجربیات تلخ و فشارهای گذشته، همچون طلسمی بر زندگی آن‌ها سایه افکنده و راه رهایی را دشوار کرده است. این ارتباط میان زمان‌ها، بر عمق روانی داستان می‌افزاید و به خواننده کمک می‌کند تا دلیل واکنش‌ها و تصمیمات شخصیت‌ها را بهتر درک کند.

نمادگرایی و زبان داستان:
اوستس از زبان ادبی قوی و نمادگرایی‌های پیچیده استفاده می‌کند که به داستان لایه‌های متعدد معنایی می‌بخشد. عناصر داستان مانند طلسم، مکان‌ها و حتی شخصیت‌ها دارای معانی فراتر از ظاهر هستند و خواننده را به تفسیرهای مختلف دعوت می‌کنند. این ویژگی داستان را به اثری عمیق و چندوجهی تبدیل کرده است.

پیام اجتماعی و دعوت به تغییر:
در نهایت «طلسم» با نقد شدید شرایط موجود، خواننده را به تفکر درباره عدالت اجتماعی، حقوق انسان‌ها و تغییر وضعیت موجود دعوت می‌کند. داستان از خواننده می‌خواهد تا نه تنها به مشکلات فردی، بلکه به ساختارهای اجتماعی که این مشکلات را می‌سازند، توجه کند و برای بهبود شرایط تلاش نماید.